Czy osiem przypadkowych, zniszczonych książek możemy nazwać biblioteką, a dziewczynę, która sie nimi opiekuje, bibliotekarką? Tak, jeśli dodamy, że ów księgozbiór przechowywany był przez więźniów obozu Auschwitz-Birkenau. Dita Polachová, po latach, juz jako Dita Kraus, opowiedziała historię swoją i grupy Żydów z Terezina, osadonych w Auschwitz w zorganizowanym w celach propagandowych tzw. bloku rodzinnym. Rodzice mieszkali w barakach z dziećmi, były tajne przedszkole i szkoła - przedstawienia, czytane lub opowiadane książki, lekcje - namiastka normalnego życia. Działał ruch oporu pod przewodnictwem legendarnego Fredy`ego Huirscha. A wokoło śmierć, terror, nieustanny strach przed esesmańskim mundurem i przerażającym spojrzeniem doktora Mengele. Czternastoletnia Dita codziennie przenosiła kilka bezcennych książek do bezpiecznej kryjówki, za każdym razem kładąc na szali własne życie. Głęboko poruszająca opowieść o odwadze wykuwanej w strachu, nadziei, która nie gaśnie nawet podczas najczarniejszego mroku, i ocalającej mocy słowa.